Ջոջո Մոյես, «Ես՝ մինչ քեզ», վեպ, թարգմանությունը՝ Մերի Դալլաքյանի, «Զանգակ» 2019թ.

Բրիտանացի գրողի ամենահայտնի ստեղծագործությունն է, որն աչքի է ընկնում հերոսների հոգեբանական նկարագրերի բազմազանությամբ: Երիտասարդ հաջողակ գործարարը հայտնվում է հաշմանդամի սայլակին, եւ 26-ամյա Լուիզան դառնում է նրա խնամակալը:

Իրադարձությունները տեղի են ունենում փոքրիկ բնակավայրում՝ ամրոցի երկու կողմերում՝ երկու տարբեր աշխարհներում: Ընդ որում՝ թե՛ Լուիզայի, թե՛ Ուիլի հարազատներն առանձնանում են իրենց խնդիրներով, հոգսերով, երազանքներով ու ձգտումներով։ Եվ հենց այդ սոցիալական խնդիրն է, որ որոշիչ է դառնում դեպքերի հետագա զարգացումների համար: Սա պատմություն է ձգտումների մասին եւ, առաջին հերթին, գեղեցիկ, հուզիչ սիրավեպ է, որը շոշափում է խորքային հարցեր։

Վեպի սյուժեն ջիղ առ ջիղ սկսում է հոսել միջովդ՝ մինչեւ վերջին էջը, եւ ստիպում է զգալ ու մտածել... ընդհուպ կարելի է բարձրաձայն ծիծաղել, արցունքներ գլորել, զգալ անհամբեր սպասումի թրթիռը, ափսոսանքի կսկիծը, հավատի երջանկությունը, նվիրումի հիացմունքը եւ քնքշանքի ժպիտը։