Ինչ­պե՞ս պե­տա­կան կյան­քում ար­մա­տա­վո­րել ա­զատ ընտ­րութ­յուն­նե­րի ինս­տի­տու­տը

2017թ. ապ­րի­լի 2-ին Հա­յաս­տա­նում տե­ղի ու­նե­ցան հեր­թա­կան խորհր­դա­րա­նա­կան ընտ­րութ­յուն­նե­րը։ Այդ ընտ­րութ­յուն­ներն ու­շագ­րավ էին, քա­նի որ ա­ռա­ջինն էին խորհր­դա­րա­նա­կան կա­ռա­վար­ման ձևին ան­ցում են­թադ­րող և­ ոչ միան­շա­նակ գնա­հա­տա­կան ստա­ցած: [1] 2015թ. սահ­մա­նադ­րա­կան բա­րե­փո­խում­նե­րից հե­տո։ Բո­լո­րին ա­ռաջ­նա­հեր­թո­րեն հե­տաքրք­րում էր, թե ո՞ր ու­ժե­րը կվճռեն վե­ցե­րորդ գու­մար­ման Ազ­գա­յին ժո­ղո­վի քա­ղա­քա­կան պատ­կե­րը։ Չէ՞ որ խոս­քը երկ­րի քա­ղա­քա­կան հա­մա­կար­գի նոր կա­ռուց­ված­քի մա­սին է։Ա­վե­լին՝ նո­րույթ էր պատ­գա­մա­վոր­նե­րի ընտ­րութ­յան վար­կան­շա­յին հա­մա­կարգ սահ­մա­նող նոր ընտ­րա­կան օ­րենս­գիր­քը։[2] Ծու­ղակն այն էր, որ նոր ընտ­րա­կան օ­րենսգր­քում ներդր­վել են լայն ձեռ­նա­ծութ­յուն­նե­րի հնա­րա­վո­րութ­յուն­ներ։ Տե­ղե­րում ընտ­րող­նե­րի հետ աշ­խա­տում էին վար­կան­շա­յին թեկ­նա­ծու­նե­րը, ո­րոնց ձայ­նե­րը հա­վաք­վում էին կու­սակ­ցութ­յուն­նե­րի օգ­տին։ Դա հնա­րա­վո­րութ­յուն­նե­րի լայն դաշտ էր ստեղ­ծում գոր­ծա­րար­նե­րի և հե­ղի­նա­կութ­յուն­նե­րի հա­մար։

Как укоренить институт свободных выборов в государственной жизни?

В Армении 2 апреля 2017 года состоялись очередные парламентские выборы. Эти выборы примечательны тем, что были первыми после получившей неоднозначные оценки[1] конституционной реформы 2015 года, предполагающей переход к парламентской форме правления. Всех интересовало в первую очередь то, какие силы определят политический облик Национального собрания шестого созыва. Ведь речь шла о новой конструкции политической системы страны.Более того, интригу внес новый избирательный кодекс[2], согласно которому была введена рейтинговая система избрания депутатов. Интрига была в том, что в новый избирательный закон были заложены возможности широких манипуляций. С избирателями на местах работали рейтинговые кандидаты, голоса которых собирались в пользу партий. Это давало большие возможности дельцам и авторитетам.

Сила самоопределения. Был ли предопределен геноцид армян в османской империи?

Манвел Саркисян
Директор АЦСНИ

 

Истинным поражением является добровольное
отречение от своих прав.

Джавахарлал Неру

 

В периоды радикальных глобальных политических перемен перед всеми народами встает вопрос: какую стратегию выбрать, чтобы не только отвести от себя угрозы, но и максимально обратить перемены в пользу обеспечения своих интересов? Как правило, характер сделанного выбора зависит от политического мировосприятия народа – и потери, и успехи являются результатом того или иного выбора. Соответственно, степень рациональности или мифологизированности национального политического мировосприятия обретает судьбоносный смысл для народов.

Արցախի ստատուս-քվոյի կազմավորման ակունքները և դրա փոփոխության հնարավորությունները

Կարապետ Կալենչյան
Ռազմավարական և ազգային հետազոտությունների հայկական կենտրոնի (ՌԱՀՀԿ) գործադիր տնօրեն

Ի՞նչ է Արցախի ստատուս-քվոն և ի՞նչ է նշանակում նրա փոփոխությունը

Վերջին տարիներին, հատկապես ԼՂ-ում 2016թ. ապրիլյան պատերազմից հետո, միջազգային դիվանագիտությունում և Հայաստանի ներքաղաքական կյանքում Արցախի խնդիրն ավելի ու ավելի է հանգում «ստատուս-քվոյի պահպանման անթույլատրելիության և նրա փոփոխության անհրաժեշտության» թեզին, ինչպես նաև «հակամարտությունը ռազմական լուծում չունի» պնդմանը։ Ֆորմալ առումով՝ փոփոխության առաջարկվող հայեցակարգը ներկայացված է ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների առաջարկների տեսքով։ Այդ հայեցակարգի իրականացման պայմանը զինադադարի ռեժիմի մասին 1994-95թթ. կնքված եռակողմ (Հայաստան, Լեռնային Ղարաբաղ, Ադրբեջան) համաձայնագրի պահպանումն է։

Истоки формирования статус-кво Арцаха и возможности его изменения

Карапет Каленчян, АЦСНИ

Что такое статус-кво в Нагорном Карабахе, и что означает его изменение?

За последние годы, особенно после апрельской войны 2016 года в Нагорном Карабахе, в международной дипломатии и внутриполитической жизни Армении проблема Арцаха (Нагорно-Карабахской Республики) все более сводится к тезису «о неприемлемости статус-кво и необходимости его изменения», а также, к утверждению о том, что «конфликт не имеет военного решения». Формально, концепция предлагаемого изменения представлена в виде предложений сопредседателей Минской группы ОБСЕ. Условием реализации этой концепции является требование сохранения условий трехсторонних (Армения, Нагорный Карабах, Азербайджан) договоров о режиме перемирия, заключенных в 1994-95 годах.