Մանվել Սարգսյան. Ալիեւը կրկին հստակեցնում է ԼՂ հարցը ուժով լուծելու իր դիրքորոշումը
- Details
- Category: Մեդիա
Ստվերը խորանում է եւ օրինականացվում, խոշորագույն կոռուպցիոներներն իրենց դիրքերում են
- Details
- Category: Հարցազրույցներ
Մեր զրուցակիցն է Ռազմավարական և ազգային հետազոտությունների հայկական կենտրոնի (ՌԱՀՀԿ) տնօրեն Մանվել Սարգսյանը
Պարոն Սարգսյան, տարեվերջին ասում էիք, որ Հայաստանում ստվերն է գերխնդիրը: Երեկ վարչապետը հայտարարել է, որ ստվերից հսկայական մաս տեղափոխումեն սպիտակ դաշտ։ Դուք նկատո՞ւմ եք ստվերի կրճատում։ 100 օրն էր ամփոփվում, դեմքերի փոփոխությունից այնկողմ ի՞նչ փոփոխություն արձանագրեցիք։
Երբ անվտանգությունդ հակադրում ես ազատությանդ
- Details
- Category: Մեկնաբանություններ
Ցանկացած անհատ, իսկ եթե ընդհանրացնենք, ազգ ունի իր պատկերացումներն անվտանգության, պաշտպանության, ուժի ու թուլության մասին: Միով բանիվ, ունի իր աշխարհընկալումն ու աշխարհայացքը, որոնք պայմանավորում են նրա գործողությունները, հուշում այն տրամաբանությունը, որով պետք է առաջնորդվել: Երբ ուսումնասիրում ես մեր ոչ վաղ անցյալի պատմությունը, նաև հետևում մեր օրերի ընթացքին, գալիս ես տխուր եզրակացության: Պատմականորեն ձևավորվել է մի արատավոր սխեմա, որը հանգեցրել է ոչ պակաս արատավոր մտածողության: Եթե հակիրճ ձևակերպենք, այն հետևյալն է` ուժն է ծնում իրավունք: Ժամանակին, երբ Նժդեհն առաջնորդվում էր այս սկզբունքով, այն իր մեջ կրում էր այլ բովանդակություն` եթե ցանկանում ես, որ իրավունքդ ճանաչեն, ուժեղ եղիր: «Բայց չգիտես ինչու, հասարակական լայն ընկալումներում այդ բանաձևն աստիճանաբար ձևախեղվեց: Ու այսօր մենք այն հասկանում ենք` իրավունքը ո՞րն է, կարևորը ուժն է»,– կարծում է քաղաքագետ Մանվել Սարգսյանը:
Ինչո՞ւ տարածքների վերադարձի հարցը ի սկզբանե դարձավ բանակցային օրակարգի հիմք
- Details
- Category: Մեկնաբանություններ
1994թ. հրադադարից հետո մեր գերխնդիրը եղել ու մնում է ԼՂ հակամարտության վերջնական հանգուցալուծումը: Այս բոլոր տարիների ընթացքում Հայաստանին ու Ադրբեջանին առաջարկվել են հարցի կարգավորման բազմաթիվ տարբերակներ, բայց դրանք բոլորն ունեցել են մեկ գլխավոր ընդհանրություն` մեզ համար անվտանգության գոտի համարվող շրջանների վերադարձ: Եթե պատերազմի ավարտից հետո առաջին տարիներին իշխանություններն այդ մասին լռում էին, իսկ այդ մասին բարձրաձայնողներին հրապարակավ գամում անարգանքի սյունին (ինչը հասկանալի էր` պատերազմը նոր էր ավարտվել, զոհված տղերքի արյան հոտն էլ դեռ օդում էր), ապա վերջին տարիներին փորձում են ստեպ–ստեպ դուրս սպրդող տեղեկությունների միջոցով մեր ուղեղը սովորեցնել ու հարմարեցնել այդ, թվում է, այլընտրանք չունեցող անխուսափելիությանը: Ընդ որում, վերջին մի քանի անգամը դա արվել է բարձրագույն մակարդակով: Որ Հայաստանը պատրաստ է եղել վերադարձնել տարածքներ դեռ Կազանում, մի քանի ամիս առաջ հայտարարեց անձամբ նախագահը: Իսկ որ Հայաստանի միակ ելքն այսօր էլ մնում է տարածքների վերադարձը, հաստատեց առաջին նախագահը:
